Autor : Bernini
Cronoloxía. 1624-1632
Tipoloxía: Arquitectura relixiosa
Estilo: Barroco
Gian
Lorenzo Bernini foi un dos artistas máis polifacéticos
do S. XVII. Traballou ó servizo do papado e aínda que as súas obras parten dos
elementos clasicistas, introcuce innovacións baseadas no efectismo barroco
(elipses, curvas e contracurvas, elementos decorativos de gran profusión,
etc...), tratando de crear unha arte grandilocuente que servise para a
exaltación do poder papal.
Un baldaquino é unha estrutura exenta que, a modo de templete, cobre o altar maior nunha igrexa. Neste caso trátase do baldaquino da basílica de San Pedro do Vaticano, situado sobre o altar e a tumba do apóstolo realizado por Bernini no primeiro terzo do século XVII por encargo do papa Urbano VIII.
Corresponde á arte barroca italiana e está realizado en bronce, material que foi espoliado do pórtico do Panteón romano. De aí que se dixese do papa, membro da familia Barberini: quod non fecerunt barbari fecerunt Barberini.
A obra está a medio camiño entre arquitectura e escultura. Esta combinación das artes é propia da arte barroca e recibe o nome de "bel composto".
Poderíase dicir que se trata dunha arquitectura efémera, un gran palio sobre a tumba do Apóstolo, na que se suma a escultura e a pintura en tanto o emprego do bronce natural e dourado outorgar cor ó conxunto.
O baldaquino érguese
sobre catro altos podios de mármore, a partir dos cales se levántan columnas
salomónicas -así chamadas porque se dicía que eran as que había no templo de
Salomón en Xerusalén- divididas por aneis e rematadas en capiteis corintios. A
parte parte superior dos fustes recibe decoración vexetal.
Sobre cada soporte un
fragmento de entaboamento ó que se unen os catro lados dunha cornixa cóncava en
placas de bronce, novamente coas abellas Barberini, moi similar ás telas dun
dosel. No alto grandes talos e volutas converxentes rematan a construción,
marcando un ritmo ascensional ata a cúspide coa bola do mundo e unha cruz.
O conxunto resulta
extremadamente monumental e está dominado por elementos carracterísticamente
barrocos como as liñas curvas -columnas, volutas, cornixas-, a profusa
decoración, o emprego dunha orde xigante, e os efectos lumínicos que crea a luz
ó incidir nos dourados.
No hay comentarios:
Publicar un comentario